Cystocele lub wypadnięcie pęcherza moczowego: jak dać nowe życie narządowi

Cystocele - wypadanie pęcherza do pochwy u kobiet. Dzieje się tak z powodu przesunięcia w dół przedniej ściany pochwy.

Często tę chorobę wykrywa się w słabszej płci po 40 latach. Mięśnie i więzadła utrzymują narządy w wymaganej pozycji.

Ale pod wpływem czynników indywidualnych, mięśnie mogą stać się słabe i rozciągnąć. W tej sytuacji może wystąpić wybrzuszenie pęcherzyków.

Dlaczego ta choroba może wystąpić?

Przyczyny cystocele:

• Ciąża i poród;
• Nadwaga;
• Trwałe podnoszenie ciężarów;
• Próby częstego zaparcia;
• Silny kaszel.

Czynniki ryzyka utraty wartości:

• Wiek więcej niż 45-50 lat;
• Dostarczanie pochwy w przeszłości;
• Przeniesiona histerektomia;
• Wrodzona skłonność.

Jakie są objawy cystocele?

W łagodniejszych postaciach choroby może nie być żadnych dolegliwości.

W innych przypadkach manifestacje są następujące:

• Wytrzymałość w rejonie miednicy;
• Narastające niedogodności podczas próby, kaszlu, pochylania się i podnoszenia ciężkich;
• Uczucie niedokończonego oddawania moczu;
• Częste infekcje narządów moczowych;
• Częste ponaglanie i nietrzymanie moczu;
• Ból podczas seksu.

Środki diagnostyczne

Zidentyfikuj cystocele po sprawdzeniu narządów miednicy i przedniej ściany pochwy. Korzystaj również z różnych rodzajów badań.

Diagnoza pominięcia bańki jest oparta na:

• Skargi;
• Historia informacji o chorobie;
• Badanie (ogólne i ginekologiczne);
• Wdrożenie dodatkowych metod ankietowych:
• Ultradźwięki organów;
• Tomografia magnetyczna;
• Cystopuryna;
• Cystoskopia;
• Badania urodynamiczne.

W razie potrzeby można analizować krew, mocz itp.

Jakie leczenie może zalecić lekarz?

Leczenie cystocele zależy od tego, jak trudna jest choroba i jakie są związane z nią zaburzenia.

W łagodnych przypadkach, gdy nie występują objawy lub nie są szczególnie wyraźne, leczenie może nie być konieczne. Wystarczy obserwować i wykonywać specjalną gimnastykę (technika Kegla) dla mięśni miednicy.

Możesz walczyć z chorobą, w zależności od jej stopnia, przez

Terapia zachowawcza

Między innymi istnieją konserwatywne metody leczenia cystoceli pęcherza moczowego.

W tym przypadku dobry wynik pokazuje gimnastykę, która jest wykonywana w cystocele. Polega na zwiększeniu napięcia mięśni miednicy.

Stosowany we wczesnych stadiach choroby. Ćwiczenia Kegla mają na celu wzmocnienie ścian pochwy i polegają na zastosowaniu metody kompresji i rozluźnienia mięśni pochwy.

Ta technika nie jest niebezpieczna dla kobiet i może być stosowana wszędzie, ponieważ jest zupełnie niewidoczna dla innych. Ponadto ćwiczenia te są doskonałym pomocnikiem w zwalczaniu wysiłkowego nietrzymania moczu.

Gimnastyka relaksacyjna obejmuje kilka ćwiczeń dla całego ciała i jest wybierana dla każdego pacjenta osobno.

Ważne jest, aby były one negocjowane z lekarzem, ponieważ samoleczenie może spowodować uszkodzenie osłabionych mięśni miednicy.

Joga jest często stosowana w leczeniu pęcherza. Ćwiczyć konkretne pozycje jogi, nie tylko stanowi wielką pomoc w neutralizowaniu choroby, ale również ma pozytywny wpływ na organizm jako całość, ratując kobietę z bólem, dyskomfortem, nadmierną drażliwość.

Również w leczeniu opadanie powiek używa się ziół - góralskiego węża i centaury, wywar kaliny, który sprzyja poprawie napięcia mięśni macicy.

Nawadnianie odbywa się również za pomocą kompozycji tych ziół.

Choroba powinna być leczona szybko, ponieważ istnieje ryzyko infekcji. Dzieje się tak ze względu na to, że opuszczone ściany, wychodzące poza granice szczeliny pochwy, można natrzeć bielizną.

Dlatego powstają zaczerwienienia i otarcia. Między innymi, narząd moczu jest obniżany, a zatem nie jest opróżniany do końca.

W pozostałych moczu mogą rozwijać się infekcje. Jeśli wystąpi wypadanie pochwy, mogą wystąpić pęknięcia i stany zapalne, co również może zagrażać powikłaniom.

Interwencja chirurgiczna

Chirurgia w leczeniu choroby ma kilka celów:

• Zmniejszenie nietrzymania moczu;
• Poprawa życia i jego komponentu seksualnego;
• Przenoszenie organów miednicy do normalnej pozycji;
• Zapobieganie nowym problemom z przeponą miednicy.

Przednia colporrhaphy

Operacja ta polega na szyciu ścian pochwy, gdy spada. Służy do wyeliminowania centralnej wady przepony miednicy.

Podczas operacji pod znieczuleniem do pochwy pacjenta wprowadza się lustro. Po wykonaniu nacięcia ściany pochwy określa się umiejscowienie wady. Następnie zaszyto ścianę pochwy.

Boczne uszkodzenia dna miednicy są eliminowane poprzez dostęp przez pochwę lub przez otrzewną. Podczas zabiegu nacięcie i dostęp są podobne do przedniej koloryzacji.

W następnym etapie usunięto miednicę w okolicy powięzi, następnie obluzowano ją do łuku ścięgien, a nacięcie ściany pochwy również zaszyto warstwami.

Dostęp brzuszny jest również stosowany, jeśli czynnikiem chorobowym jest ubytek boczny. W tym przypadku nacięcie wykonuje się nieco powyżej linii włosów łonowych.

Dochodząc do lokalizacji ubytku bocznego, lekarz obciąża powięź do łuków ścięgnistych. Czasami zabieg można łączyć z wprowadzeniem kolposuspensji pozadilobkowoy.

Operacja jest przewidziana do leczenia nietrzymania moczu, a jej istotą jest zawieszenie cewki moczowej przy użyciu ścian pochwy.

Inne zabiegi chirurgiczne można łączyć z korekcją parawaginalną.

Laparoskopia

Laparoskopia ma zalety w porównaniu ze zwykłą operacją na otrzewnej: w wyniku zmniejszenia urazu zespół bólu jest znacznie zmniejszony, a mniej czasu jest potrzebne do rekonwalescencji i wydajności pacjenta.

Inne zabiegi

Pessary dopochwowe

Są to plastikowe lub gumowe pierścienie, które są wstawiane w celu podtrzymywania bańki z góry iz tyłu. W niektórych przypadkach lekarz może zalecić użycie dużego wacika lub przepony pochwowej zamiast pessara.

Wiele kobiet, które używają pessarów, używa ich jako tymczasowej alternatywy dla chirurgii. Ale niektórzy mogą używać tych produktów przez wiele lat.

Terapia hormonalna

Lekarz może zalecić stosowanie estrogenów - w postaci tabletek lub kremu - jeśli kobieta jest w okresie menopauzy, ponieważ po jego występowanie ogranicza produkcję hormonów, które wzmacniają włókna mięśniowe.

Lecz terapia estrogenami ma swoje własne niuanse.

Zapobieganie chorobom

Aby zmniejszyć ryzyko choroby, musisz:

• Ciągle wykonuje ćwiczenia Kegla;
• Zapobieganie i leczenie zaparć;
• Unikaj podnoszenia ciężarów, zwłaszcza bez przygotowania;
• Kontrola wagi i unikanie otyłości;
• Traktuj silny kaszel.

Prognoza opadanie pęcherzyka na zapobieganie i leczenie w odpowiednim czasie jest pozytywna.

W ciężkich przypadkach naruszenia prognozy pogorszeniu, ponieważ w miarę postępu choroby waha się kąt między moczowodu i pęcherza, powodując prądu zakończenia moczem, a w konsekwencji - infekcji nerek i ogólnego zatrucia organizmu, który jest bardzo niekorzystny dla życia.

Cystocele (wypadnięcie pęcherza)

Definicja cystocele

Pominięcie przedniej ściany pochwy (torbielowaty - z wypadaniem pęcherza). Stan ten rozwija się w wyniku uszkodzenia powięzi łonowo-szyjnej, który, podobnie jak hamak, podtrzymuje pęcherz. W przypadku jej osłabienia, ten drugi zaczyna opadać i naciskać na przednią ścianę pochwy. Cystocele jest najczęstszym typem wypadania narządów miednicy u kobiet.

Anatomia kobiecych narządów miednicy w schodzeniu przedniej ściany pochwy (Cystocele)

Objawy Cystocele (pominięcie przedniej ściany pochwy)

Głównym i częstym objawem wypadania ściany pochwy jest uczucie obcego ciała w kroczu. Pacjenci przyjeżdżający do recepcji, często mówią: „Mam coś wychodzi”, „niektórzy piłka wystaje z pochwy”, „kiedy siadam, wydaje mi się, że siedzę na coś”, „coś wychodzi z mojej pochwy i ściera się z bielizną itp. Często zdarza się, że kobieta robi powyższe skargi, jednak, gdy oglądanie wyraźnego pominięcia ścian pochwy nie jest ustalone. Jest to szczególnie początkowego stadium choroby (1 2 etapach) i w związku z faktem, że tacy pacjenci częściowo zachowany jako urządzenie i tonu miednicy uzupełniających. Na lekkich ładunków, lub samodzielnie, to po prostu wada idzie wewnątrz i pojawia się dopiero pod koniec dnia, lub w ciężkim wysiłku fizycznego (kaszel, wysiłku, itp). Wraz z rozwojem pominięcia przedniej ściany pochwy mogą pojawić się specyficzne objawy charakterystyczne przepukliny pęcherza:

• słaby nacisk na mocz
• oddawanie moczu w kilku etapach
• uczucie niepełnego opróżniania pęcherza (do całkowitego braku samokontrolowania)
• potrzeba zmniejszenia zaniechania, aby rozpocząć oddawanie moczu
• częste oddawanie moczu (w tym konieczność wstawania w nocy)
• ostra potrzeba oddania moczu.

Izolowane pominięcie przedniej ściany pochwy jest rzadkością, często towarzyszy wypadania macicy (wierzchołkowy wypadanie) i / lub tylnej ścianki (wypadaniem odbytnicy).

ZADAJ PYTANIE DOKTORA

✓ Zadaj pytanie anonimowo, za pomocą formularza opinii, postaramy się pomóc.

Przyczyny i czynniki przyczyniające się do rozwoju Cystocele

Dna miednicy składa się z mięśni i układu więzadeł, powięzi, normalne struktury danych zapewniają niezbędne wsparcie do narządów miednicy. Może zostać uszkodzone urządzenia wiązadeł-powięziowy wyniku porodu, zwiększenie ciśnienia w jamie brzusznej Long i in., Co prowadzi do patologicznej wypadnięcia ze ścianek pochwy. Wymienione poniżej są czynniki przyczyniające się do rozwoju cystocele.

• Długotrwały i traumatyczny poród (opadające ściany tylnej (odbytnicy) związane z ciąża i poród naturalny. Ryzyko wypadnięcia pochwy ścian po pochwę jest 2 razy wyższy w porównaniu z cesarskiego cięcia. Podczas naturalnego porodu u kobiet ze wzrostem do 160 cm i wadze noworodka więcej 4000 g, to ryzyko jest również 2 razy wyższe.);
• Wiek (ryzyko wypadnięcia ze ścianek pochwy, zwiększa się wraz z wiekiem, w szczególności u kobiet po menopauzie, gdy obserwuje się niedobór estrogenów (zmniejszenie poziomu ogólnego i lokalnego żeńskich hormonów płciowych są odpowiedzialne za siły miednicy urządzenia więzadło dzień);
• Przewlekłe stany i choroby połączone ze wzrostem ciśnienia śródbrzusznego (wysiłek fizyczny związany z wysiłkiem fizycznym: od podnoszenia ciężarów w życiu codziennym do uprawiania sportów zawodowych, przewlekłe zaparcia, przewlekły kaszel z zapaleniem oskrzeli, astma itp.);
• Zakłócenie mikrokrążenia krwi i limfy w miednicy;
• Otyłość, siedzący tryb życia, może również być czynnikiem rozwoju cystoceli;
• Usunięcie "zdrowej" macicy (histerektomii, histerektomii) w 20% przypadków prowadzi do równomiernego obniżenia ścian pochwy niż przed operacją;
• Dysplazja ogólnoustrojowa (niedobór) tkanki łącznej.

W ostatnich latach coraz ważniejsza staje się ogólnoustrojowa "dysplazja tkanki łącznej" pacjentów z wypadaniem narządów miednicy: cystocele, rectocele, wypadnięcie przedniej ściany pochwy, tylna ściana pochwy i wypadnięcie macicy. Dziedziczność również odgrywa ważną rolę - według badań pomijanie ścian pochwy było częstsze u kobiet, których matki, siostry lub inne krewne cierpiały na tę patologię.

Wykład dla kobiet z cystocele (wypadnięcie pęcherza)

Rozpoznanie Cistocele

Zbieranie skarg i wywiadów z chorobą pacjenta nie wystarcza do postawienia rozpoznania Cystocele - konieczne jest przeprowadzenie badania pochwy.

Badanie pochwy ma na celu przede wszystkim identyfikację rodzaju pominięcia ścian pochwy, ponieważ obraz w cystoceli, odbytnicy, wypadaniu macicy (Uterocele) może być podobny.

• Badanie pochwy przeprowadza się w pozycji horyzontalnej na specjalnym fotelu ginekologicznym bez użycia lusterek ginekologicznych - w celu zmniejszenia dyskomfortu podczas badania. Podczas badania lekarz może poprosić cię o pociągnięcie lub kaszel w celu uzyskania bardziej adekwatnej oceny wypadania ścian pochwy.
• Wypełnianie ankiet przed i po operacji jest konieczne w celu obiektywizacji skarg i późniejszego porównania, w celu oceny skuteczności leczenia.
• USG pęcherza moczowego z oznaczeniem resztkowego moczu, USG narządów miednicy, uroflowmetrii, hodowli moczu na flory i wrażliwości na antybiotyki. Pomijając ściany pochwy, zaleca się określenie objętości moczu pozostałego po oddaniu moczu, w celu oceny adekwatności opróżnienia pęcherza. W przypadku przewlekłego zatrzymania moczu lub podejrzenia zakażenia dolnych dróg moczowych (zapalenie pęcherza moczowego), można przeprowadzić tak zwaną "hodowlę moczu", ta analiza pozwoli ci określić czynnika zakaźnego i wybrać niezbędny lek przeciwbakteryjny do jego eliminacji.

Zachowawcze leczenie cystocele

Taktyka leczenia zależy od etapu pominięcia ścian pochwy.

Z reguły na etapach 1-2 pominięcia, bez występowania określonych objawów, zaleca się przestrzeganie i przestrzeganie reżimu ochronnego.

Z reguły na etapach 1-2 pominięcia, bez występowania określonych objawów, zaleca się przestrzeganie i przestrzeganie reżimu ochronnego. Mechanizm powstawania pominięcia ścian pochwy pokazuje, że we wszystkich kłopotach więzadła i powięź dna miednicy są "winne", których nie można w pełni przywrócić po zniszczeniu na własną rękę. I właśnie z tego powodu, gdy ściany pochwy są wyraźnie pomijane, trening mięśni dna miednicy (ćwiczenia Kegla) niezwiązanych bezpośrednio z patologicznym procesem w leczeniu patologii jest praktycznie bez znaczenia. Co więcej, ćwiczenia te mogą nawet pogorszyć sytuację, ze względu na aktywny wzrost ciśnienia śródbrzusznego, jeśli są wykonywane nieprawidłowo.

Jako środek paliatywny (tymczasowy) można stosować specjalne urządzenia wspomagające (pesaria), które są instalowane w pochwie w postaci "przekładek", a tym samym zapobiegają ich utracie. Takie podejście oczywiście nie prowadzi do wyleczenia, pozwalając jedynie tymczasowo poprawić swój stan. Ponadto, nie wszystkie kobiety dobrze tolerują te urządzenia: często rozwija się wyraźne zapalenie (reakcja błony śluzowej pochwy na ciało obce), co uniemożliwia stosowanie takich produktów.

Ostatnio zaczęły pojawiać się różne metody laserowej ekspozycji na ściany pochwy. Według firm-producentów sprzętu i klinik kosmetologii, takie podejście może prowadzić do zmniejszenia stopnia wypadania z powodu bliznowacenia tkanek. Nie ma żadnych dowodów naukowych na tę technikę. Nawet jeśli to działa, jego zastosowanie jest możliwe tylko na bardzo wczesnych etapach choroby, gdy z reguły leczenie nie jest w ogóle wymagane.

Cystocele surgery

Stosowanie materiałów syntetycznych jest dopuszczalne tylko u pacjentów z III i IV etapem wypadania narządów miednicy mniejszej.

Istnieje ponad 200 różnych operacji na wypadnięcie ścian pochwy. Można je podzielić na dwa główne parametry.

W zależności od dostępu:

• Przezpochwowe (gdy operacja wykonywana jest przez pochwę, a szwy i blizny nie pozostają na zewnątrz)
• Transabdominal (podczas laparoskopowego lub przez nacięcie w przedniej ścianie brzucha, dostęp do organów miednicy).

Ta ostatnia jest bardziej traumatyczna i czasochłonna i służy głównie do korekcji wypadnięcia w górnej części (wierzchołku) pochwy. Większość dzisiejszych interwencji odbywa się przez pochwę.

Według materiału używanego do wzmocnienia uszkodzonych struktur nośnych:

• Własna tkanka z tworzywa sztucznego (przednia colporrhaphy). Klasyczna metoda chirurgicznego leczenia wypadania pochwy. W większości przypadków operacja polega na prostym fałdowaniu zarośniętej powięzi pochwowej poprzez nałożenie na nią serii szwów. Problem polega na tym, że w większości przypadków właściwości powięzi pozostawiają wiele do życzenia. Ona po prostu nie ma wystarczającej wytrzymałości mechanicznej. Sugeruje to analogię z cerowaniem starej, nieszczelnej torby.

Prawdopodobieństwo nawrotu po koloidacji przedniej kończy się 50-70% z wyraźnymi formami zaniechania.

W centrach eksperckich skuteczność rekonstrukcji dna miednicy przy użyciu materiałów syntetycznych sięga 85-90%, a częstotliwość działań niepożądanych nie przekracza 5%.

Biorąc pod uwagę zalety i wady obu podejść, obecnie najbardziej postępowy jest kierunek połączenia materiałów sztucznych z tkankami pacjenta, tzw. "hybrydowa rekonstrukcja dna miednicy". Minimalizuje to użycie syntetyków przy zachowaniu wysokiej wydajności.

Hybrydowa rekonstrukcja dna miednicy. Ryciny A i B są etapami subfasional colporrhaphy. Rysunek C. Ogólny schemat unieruchomienia wierzchołka: a - endoprotezy (procy), b - więzadła krzyżowego sakralnego, c - szyjki macicy.

Podsumowując, chciałbym powiedzieć, że każdy indywidualny pacjent powinien być traktowany indywidualnie, a nie dopasowany do wzoru. W związku z tym bardzo ważne jest, aby chirurg miał rozległe doświadczenie i różne metody korekcji wypadania pochwy. W takim przypadku rekonstrukcja dna miednicy nie zostanie przeprowadzona "tak jak ja lub jestem do tego przyzwyczajona", ale "najlepiej jak to możliwe" w twoim przypadku.

Leczenie w KVMT im. N.I. Pirogov St. Petersburg State University

Północno-Zachodnie Centrum Pelvopaerineology (NWPC), założone w 2011 roku na bazie Katedry Urologii Kliniki Wysokich Technologii Medycznych. N.I. Pirogov St. Petersburg State University, specjalizuje się w nowoczesnych metodach mało wpływowych do leczenia cystocele (wypadanie pęcherza), główny urolog z KVMT im. N.I. Pirogov jest doktorem nauk medycznych, urologiem Shkarupą Dmitrijem Dmitrijewiczem.

Rekonstrukcyjna operacja dna miednicy jest bardzo specyficznym obszarem, który wymaga głębokiego zrozumienia anatomii i funkcji narządów miednicy, a także pewnej znajomości zarówno "siatki", jak i "tradycyjnych" operacji. Wiedza pozwala lekarzowi wybrać metodę leczenia, a pacjent jest zadowolony z wyników.

Każdego roku lekarze naszego oddziału wykonują ponad 900 operacji na wypadnięcie (pominięcie) narządów miednicy (również w połączeniu z nietrzymaniem moczu).

Uważamy śledzenie długotrwałych efektów leczenia za najważniejszy element naszej pracy. Ponad 80% naszych pacjentów jest regularnie badanych przez specjalistów oddziału w późnym okresie pooperacyjnym. Pozwala to zobaczyć rzeczywisty obraz skuteczności i bezpieczeństwa przeprowadzanego leczenia.

Koszt leczenia cystocele (wypadanie pęcherza):

Większość pacjentów otrzymuje bezpłatną pomoc w ramach obowiązkowego ubezpieczenia medycznego (zgodnie z polityką OMS).

Możliwe i leczenie za gotówkę. Cena zależy od wielkości i złożoności operacji. Średnio: od 50 000 do 80 000 rubli. (Cena obejmuje: zabieg chirurgiczny, znieczulenie, pobyt w szpitalu, implant siatkowy i inne wydatki).

ORGANIZACJA LECZENIA W ZAKŁADZIE KVMT UROLOGY IM. N.I. PIROGOVA St. Petersburg State University

✓ Aby zorganizować leczenie - zadzwoń do nas lub napisz list z tekstem twojego pytania.

Środki zapobiegające rozwojowi torbieli (profilaktyka)

Jeśli lekceważysz ściany pochwy lub wykonałeś poprzednią operację w celu wyeliminowania cystoceli, informacje te będą dla Ciebie przydatne:

Co to jest torbiel u kobiet, jak leczyć chorobę i zatrzymać proces patologiczny

U kobiet torbiel jest wypadnięciem pęcherza na tle zmniejszonego aparatu mięśniowo-więzadłowego, przyczyniając się do jego wsparcia. W miarę przebiegu choroby pęcherz zmienia swoje zwykłe położenie, opada w dół wraz z przednią ścianą pochwy, tworząc wybrzuszenie.

Proces patologiczny charakteryzuje kobiety, które wiążą się z porodem, ciążą i menopauzą (podczas tych okresów następuje znaczny spadek poziomu estrogenu odpowiedzialnego za mięśnie dna miednicy). Choroba wymaga natychmiastowego leczenia, kod cystocele ICD - 10 N81.1.

Co to jest torbiel u kobiet

Patologicznemu procesowi często towarzyszy zejście cewki moczowej (urethrocele). Cystocele nie jest chorobą niezależną, patologia wskazuje na nieprawidłowe umiejscowienie pęcherza moczowego, proces ten może być bezobjawowy lub powodować wiele niedogodności dla pacjenta.

Pęcherz jest specjalnym pojemnikiem (workiem), o pojemności 750 cm3, znajduje się w okolicy miednicy. Przed ciałem znajdują się kości łonowe, za którymi znajduje się macica. Gdy jest wypełniona, ciało zmienia kształt i rozmiar. Mięśnie miednicy są odpowiedzialne za anatomicznie poprawne umiejscowienie pęcherza, macicy, odbytnicy.

Naruszenie pozycji narządu gromadzącego mocz jest spowodowane przesunięciem macicy w kierunku pochwy. Przyczyną tej patologii jest zmniejszenie napięcia mięśni miednicy, osłabienie więzadeł. Ściana pochwy zaczyna słabnąć, macica powoli opada, chwytając pęcherz. Stopień zmiany pozycji pęcherza jest bezpośrednio związany ze zmianą położenia macicy.

Cystocele pęcherza jest tautologią, nazwa łączy słowo "pęcherz" i "guz / przepuklina" po łacinie. Imię już mówi, że jest pominięte w ciele pacjenta.

Czym jest angiomiakalipsoma lewej nerki i jak niebezpieczna jest formacja dla życia pacjenta? Mamy odpowiedź!

O przyczynach wysokiej bilirubiny w moczu i metodach korygujących wskaźniki, ucz się na tym artykule.

Etiologia choroby

Naruszenie napięcia mięśni miednicy zawsze występuje na tle różnych negatywnych czynników, tylko dlatego, że patologia nie może się tworzyć.

Najbardziej prawdopodobne przyczyny pojawienia się cystoceli w płci pięknej:

• podczas ciąży, porodu. Ligamentous aparat, mięśnie, które wspierają pochwę w tym okresie doświadczają przeciążenia, rozciągającego się podczas porodu. Ryzyko wzrasta na tle porodów mnogich w naturalny sposób, po użyciu kleszczy położniczych. Patologia u kobiet po cięciu cesarskim występuje w wyjątkowych przypadkach;
• obecność nadwagi ofiary;
• okres pomenopauzalny. W tym okresie ilość estrogenu dramatycznie spada, substancja odpowiada za ton tkanki mięśniowej;
• określone obciążenia energetyczne (podnoszenie ciężkich ładunków);
• częste próby zapobiegania zaparciom;
• przewlekły kaszel;
• obecność formacji guza w obszarze miednicy.

Następujące czynniki ryzyka zwiększają szanse pojawienia się patologii:

• obecność predyspozycji genetycznych (wrodzonych słabych mięśni, w tym w rejonie miednicy);
• wypadnięcie macicy na tle patologicznego procesu wszystkich narządów;
• operacja usunięcia macicy. Taka operacja prowadzi do osłabienia mięśni, więzadeł miednicy;
• liczne i obfite ciąże, astenia, ciężkie wyczerpanie ciała charakteryzuje się zmniejszeniem napięcia mięśni brzucha;
• zmiany wieku. Po czterdziestu latach ryzyko cystoceli wzrasta wielokrotnie;
• skomplikowane procesy porodowe (więcej niż trzy).

Patologiczny proces prowadzi do skrócenia szyi pęcherza moczowego, powstaje resztkowy mocz, który wywołuje cały szereg nieprzyjemnych objawów, zwiększa ryzyko różnych chorób układu moczowego.

Obraz kliniczny

Na początku rozwoju patologii objawy się nie pojawiają, występuje niewielki dyskomfort podczas stosunku płciowego, wiele ofiar sygnalizuje szybkie opróżnianie.

Rozwój choroby prowadzi do poczucia stałego dyskomfortu, pojawienia się określonych objawów:

• oddawaniu moczu towarzyszy ból, przerywany;
• mimowolne opróżnianie pęcherza. Zaawansowane stadia cystocele charakteryzują się całkowitym brakiem kontroli nad oddawaniem moczu;
• pacjenci skarżą się na ciągłe pragnienie opróżnienia, chociaż nie ma takiej potrzeby;
• nieprzyjemne uczucia towarzyszą kobiecie podczas stosunku seksualnego, z czasem ból staje się nie do zniesienia;
• pojawiają się różne komplikacje, w tym zapalenie pęcherza;
• uczucie ciężkości w pochwie towarzyszy pacjentowi podczas uprawiania sportu, zwłaszcza podczas długotrwałego biegu;
• zaniedbane sytuacje charakteryzują się wyjściem pęcherza poza granice szczeliny narządów płciowych wraz z przednią ścianą pochwy ofiary. Zauważenie takich zmian nie jest trudne przy ginekologicznym badaniu pacjenta.

Etapy rozwoju procesu patologicznego

Biorąc pod uwagę zmiany topograficzne położenia pęcherza w płci pięknej, występuje kilka stadiów choroby:

• pierwszy. Jest uważany za najkorzystniejszy, niewielkie przemieszczenie nie daje kobiecie żadnego dyskomfortu, jest wykrywane po próbach podczas badania ginekologicznego;
• drugi. Stwierdza się to podczas badania pacjenta, nie jest konieczne napięcie mięśni brzucha;
• trzeci. Przepływa mocniej niż reszta, występ wychodzi poza granicę szczeliny narządów płciowych, patologia jest łatwo zauważalna w stanie rozluźnienia.

Stopień przesunięcia pęcherza określa dalszy schemat leczenia. Leczenie domowe grozi mnóstwem komplikacji, zaufaj specjalistom.

Diagnostyka

Ten problem jest prawie zawsze widoczny w badaniu ginekologicznym. Jeśli kobieta regularnie odwiedza lekarza, wówczas zapewnia się rozpoznanie na wczesnym etapie rozwoju patologii. Dlatego ważne jest, aby przejść wszystkich lekarzy w celach profilaktycznych. Następnie możesz skonsultować się z urologiem, proktologiem lub chirurgiem. Prawidłową diagnozę podejmuje się na podstawie analiz, skarg pacjenta, z uwzględnieniem historii pacjenta.

Manipulacje diagnostyczne obejmują szereg konkretnych badań:

• USG i MRI narządów miednicy;
• Lekarze monitorują dynamikę wypływu moczu;
• stosuj promieniowanie rentgenowskie przy użyciu środka kontrastowego;
• cystoskopia pomaga zidentyfikować inne patologie pęcherza moczowego;
• jeśli to konieczne, weź próbkę moczu, krew pacjenta.

Ogólne zasady i metody leczenia

Eliminacja procesu patologicznego polega na przeprowadzeniu specjalnych zabiegów, specyficzny dobór terapii zależy od stopnia zaawansowania schorzenia:

• Lekarze zalecają wykonywanie ćwiczeń Kegla, które mają na celu wzmocnienie mięśni dna miednicy. Takie manipulacje są skuteczne w pierwszym etapie cystocele, jako zalecenia profilaktyczne podczas rodzenia, po procesie porodu;
• Lekarze przepisują specjalne maści hormonalne / czopki, które są wprowadzane do pochwy. To leczenie jest wskazane dla pacjentów cierpiących na niedobór estrogenu. Często w okresie menopauzy występują różne czynniki hormonalne;
• doskonałe wyniki pokazują pessary dopochwowe, są przeznaczone do podtrzymywania pęcherza moczowego. Indywidualnie lekarz wybiera rozmiar urządzenia. Pessaria są często używane, jeśli konieczne jest opóźnienie operacji z jakiegokolwiek powodu;
• terapia hormonalna często obejmuje antybiotyki lub antyseptyki. Większość pacjentów z wypadaniem pęcherza ma procesy zapalne, często z rozpoznaniem zapalenia pęcherza.

Interwencja operacyjna

W przypadku niepowodzenia terapii zachowawczej kobiecie udaje się znaleźć chirurgiczne rozwiązanie problemu. W późniejszych etapach rozwoju choroby bez operacji jest konieczne. Manipulacje obejmują plastik i wzmocnienie aparatu mięśniowo-więzadłowego przedniej ściany pochwy, pęcherza moczowego. W sprzyjających warunkach użyj metody laparoskopowej.

Dlaczego nerki bolą podczas ciąży i jak pozbyć się bólu? Mamy odpowiedź!

Przeczytaj o białku w moczu i przyczynach odchyleń od odczytów pod tym adresem.

Wejdź na http://vseopochkah.com/bolezni/mochekamennaya/korallovidnye-kamni.html i dowiedz się, jak leczyć koralowate kamienie nerkowe.

W zależności od stopnia uszkodzenia pobliskich narządów, operację można podzielić na kilka etapów. Przy pomocy chirurgii rozwiązuje się wiele problemów:

• poprawia jakość życia pacjenta;
• nieprzyjemny objaw choroby jest stłumiony - nietrzymanie moczu;
• normalna anatomiczna struktura narządów miednicy zostaje przywrócona;
• funkcja seksualna jest prawie całkowicie przywrócona;
• operacja pomaga uniknąć komplikacji, zapobiega nawrotom choroby.

Powrót do zdrowia po zabiegu trwa nie więcej niż sześć tygodni. Przez cały ten czas zaleca się, aby nie podnosić ciężarów, nie kaszleć (jeśli to możliwe), ograniczać próby podczas defekacji, wszelkie stosunki seksualne są również zabronione. Po okresie regeneracji przywracane są wszystkie funkcje pęcherza, pobliskich narządów.

Rokowanie i możliwe powikłania

Terminowe leczenie, przestrzeganie zaleceń profilaktycznych sprawia, że ​​rokowanie cystoceli jest korzystne. W zaawansowanych przypadkach choroba prowadzi do niepełnosprawności, obniżenia jakości życia. W miarę postępu patologii kąt pomiędzy moczowodem a narządem, który gromadzi zmiany w moczu, co zakłóca proces wypływu moczu, następnie zatrzymuje się całkowicie.

Wynikiem tego stanu rzeczy jest stagnacja moczu, ogólne zatrucie organizmu, zakaźne zmiany nerek, które wymagają podania silnych leków i chirurgiczne rozwiązanie problemu.

Środki zapobiegawcze

Aby zapobiec zmianie położenia pęcherza moczowego jest dość proste, należy postępować zgodnie z zaleceniami lekarzy:

• ćwiczyć regularnie, ciąża nie jest wyjątkiem (w przypadku braku przeciwwskazań);
• Przed rozpoczęciem procesu pracy porozmawiaj z położniczymi metodami pracy;
• terminowo leczyć przewlekły kaszel, zapobiegać przewlekłym zaparciom;
• podczas podnoszenia małych ciężarów, prawidłowo rozkładaj ładunek, odmawiaj podnoszenia dużych ładunków;
• uważaj na sytuacje stresowe, astenię, równomiernie schudnij, nagłe zmiany masy ciała niekorzystnie wpływają na całe ciało;
• kontroluj wagę, zachowaj dopasowanie przez cały czas.

Następny film. Teleprogram "Żyj zdrowo" o tym, czym jest tistocele u kobiet i o cechach terapii patologicznej:

Co to jest torbiel u kobiet

Pominięcie narządów miednicy nie jest rzadkością u kobiet w podeszłym wieku lub po trudnym porodzie. Wiele osób słyszało o tym, ale nie wszyscy znają koncepcję cystocele. Co to jest u kobiet, jak sobie poradzić z problemem - częste pytania pacjentów.

Ta patologia jest diagnozowana wraz z utratą przedniej i czasami tylnej ściany pochwy, a także cewki moczowej i odbytnicy. W tym przypadku pęcherz przemieszcza się w dół w wyniku osłabienia aparatu mięśniowego i więzadłowego lub jego rozciągnięcia z powodu nacisku od wewnątrz.

Aby skonsultować się ze specjalistą w czasie, kiedy pęcherz opada, jest to konieczne. Szybkość opieki medycznej w dużym stopniu wpływa na dalsze rokowanie i sukces leczenia. Jak choroba objawia się i jakie są sposoby leczenia tradycyjnymi i ludowymi lekami - na te pytania odpowie ginekolog lub urolog.

Główne powody pominięcia

Przyczyny pominięcia mogą być różne:

• ciąża i poród;
• menopauza;
• otyłość;
• podnoszenie ciężarów;
• zaparcie;
• guzy narządów miednicy;
• stan po usunięciu macicy;
• hackowanie uporczywego kaszlu.

Wiele z nich powoduje gwałtowny lub stopniowy wzrost ciśnienia w jamie brzusznej podczas ciężkiej pracy, fizycznego przeciążenia, wysiłku podczas ruchów jelit. I pociąga za sobą zwiększone napięcie więzadeł i mięśni.

Zejście pęcherza moczowego u kobiet występuje w czasie ciąży, gdy pod wpływem hormonów zmniejsza się napięcie mięśni gładkich, a aparat więzadłowy słabnie. Ta fizjologiczna reakcja nie tylko pomaga w przygotowaniu ciała do narodzin dziecka, ale także prowadzi do pewnych komplikacji, z których jednym jest wypadnięcie narządu miednicy.

Czynniki wywołujące torbielowate mogą również obejmować:

• predyspozycje genetyczne;
• operacja w dolnej otrzewnej;
• związane z wiekiem atrofia tkanek;
• zaburzenie centralnego układu nerwowego;
• szybka utrata masy ciała i astenia.

Objawy cystocele

Główne objawy upadku pęcherza u kobiet są następujące:

• ból podczas opróżniania pęcherza i stosunku;
• Napromienianie bólu w dolnej części pleców, dolnej części brzucha i okolicy pachwin;
• trwałe lub przerywane nietrzymanie moczu (po przyczepieniu do moczowodu);
• przerywane i trudne oddawanie moczu;
• bolesne pragnienie opróżnienia, gdy pęcherz jest pusty;
• utrata części ciała wraz z przednią ścianą pochwy poza szczeliną narządów płciowych.

Ponieważ objawy choroby są niespecyficzne, a oddawanie moczu jest zakłócane w innych chorobach, niemożliwe jest postawienie diagnozy wyłącznie na podstawie historii i dolegliwości. Ale jeśli się pojawią, natychmiast udaj się do lekarza. Lekarz sprawdzi, czy nie ma wypadnięcia pęcherza, zlecając dodatkowe badania w celu rozwiązania problemu metod leczenia.

Etapy choroby

Aby wybrać właściwy przebieg leczenia cystocelowego, klinicyści rozróżniają kilka stadiów tej patologii. Pierwszy uważany jest za najłatwiejszy. Występuje niewielkie przesunięcie pęcherza, a najczęściej objawy nie występują. Ten etap znajduje się na corocznym badaniu ginekologa z silnym wysiłkiem.

W drugim etapie specjalista ujawnia odchylenie bez obciążania.

Faza ta nazywa się umiarkowana - przód pochwy nie wykracza poza wargi sromowe.

Trzeci etap uważany jest za trudny. Bez napięcia w ścianie brzucha pęcherz pojawia się na progu pochwy. A jeśli pacjent jest obciążony, to występuje wypadnięcie organu poniżej szczeliny w genitaliach.

W czwartej, zaawansowanej fazie, pęcherz wypada, a przednia ściana pochwy spada poniżej poziomu miednicy małej. Zjawisko to obserwuje się nie tylko w napięciu, ale także przy pełnym odpoczynku.

Nowoczesne metody leczenia

Leczenie cystocelą, w zależności od stadium procesu patologicznego, może być zachowawcze lub chirurgiczne. Specjalne ćwiczenia odgrywają ważną rolę w wzmacnianiu mięśni. Na trzecim i czwartym etapie choroby żadne inne metody niż chirurgia nie pomogą.

Terapia zachowawcza

Wczesne wypadnięcie pęcherza wymaga stałego monitorowania i określonego schematu. Niektóre ulepszenia przynoszą takie manipulacje:

• noszenie pessarów (urządzeń zapobiegających upadkom) i bandaż;
• Ćwiczenia Kegla;
• czopki lub maści z estrogenami;
• zapobieganie zaparciom, korygowanie wagi i eliminowanie ciężkiego wysiłku fizycznego.

Przodki pochwowe w postaci pierścieni lub pessarów nie mają efektu terapeutycznego. Ale umożliwiają one w pewien sposób poprawę jakości życia pacjenta z wypadaniem macicy i pęcherza, aby opóźnić operację. Efektem ubocznym stosowania tych produktów jest podrażnienie śluzu przez rodzaj reakcji alergicznej na ciało obce. Wybór pessarów odbywa się indywidualnie.

Leczenie kompleksem ćwiczeń fizycznych wzmacnia mięśnie małej miednicy.

Zwykle stosowany kompleks, który został zaproponowany przez Kegel. Te ruchy można wykonywać niemal wszędzie. Polegają one na codziennym i regularnym wykonywaniu naprzemiennego skurczu i naprężenia włókien mięśniowych pochwy i odbytu, a następnie przeprowadzają popychanie według rodzaju wysiłku podczas defekacji.

Estrogeny stosuje się układowo, jeśli wystąpi wypadnięcie z braku hormonów żeńskich. Najczęściej te leki są zalecane w okresie predklimaksa i podczas menopauzy.

Wykonanie operacji

Postęp zaniechania i nieskuteczność konserwatywnych metod prowadzą do operacji. Jego celem jest przywrócenie prawidłowej pozycji pęcherza i poprawa jakości życia kobiety: wyeliminowanie bólu podczas oddawania moczu, stosunków seksualnych.

W ramach przygotowań do operacji lekarz zaleca powstrzymanie się od przyjmowania leków rozrzedzających krew.

Interwencja chirurgiczna wykonywana jest na czczo. Ostatni posiłek będzie na lunchu, jeśli manipulacja zaplanowana jest na następny ranek. Nie ma konkretnych metod chirurgii, każdy chirurg szuka optymalnego rozwiązania problemu w każdym indywidualnym przypadku.

Podczas zabiegu stosuje się cewnik do zmniejszenia nacisku na pęcherz. Nacięcie wykonuje się na skórze od góry w obszarze osłabionych lub luźnych włókien mięśniowych i innych tkanek. Czasami dla wzmocnienia pomaga ich zamknięcie lub szycie, w niektórych przypadkach konieczne jest użycie sztucznej siatki. Podejście jest realizowane metodą kontaktową lub laparoskopową.

Po usunięciu niechcianej tkanki lub innych zabiegów czas pobytu pacjenta w szpitalu wynosi od jednego do dwóch dni.

Po skutecznym leczeniu kobieta może wrócić do normalnego życia w ciągu miesiąca. Jeśli pacjentka jest w okresie menopauzy, potrzebuje estrogenu przed i po operacji. Umożliwi to szybsze gojenie się tkanki.

Rehabilitacja stacjonarna może trwać dłużej, jeśli powstaną komplikacje:

• krwawienie;
• infekcja (w tym zapalenie pęcherza);
• przypadkowe uszkodzenie pobliskich narządów.

W zaawansowanych przypadkach z pominięciem wszystkich narządów miednicy mniejszej histerektomia jest nadal praktykowana w niektórych klinikach. Wielu ekspertów nie zgadza się, że pozbycie się zdrowego organu pomoże rozwiązać problem. Po usunięciu macicy unerwienie narządów miednicy może być upośledzone, co niekorzystnie wpływa na ich dopływ krwi i regulację opróżniania pęcherza.

W leczeniu pominięcia narządów wewnętrznych środki ludowe nie ma sensu. Nie ma takich naturalnych środków, które mogłyby wzmocnić mięśnie i przywrócić narządy do ich miejsca. Możesz zmniejszyć jasność objawów tylko w przypadku stanu zapalnego lub bólu.

Zapobieganie zaniechaniu jest konieczne, jeśli kobieta ma bliskich krewnych z podobnymi chorobami.

Cistocele

Cistocele

Cystocele - zejście przedniej ściany kobiecej pochwy, które pociąga za sobą przemieszczenie w dół pęcherza i szyi trójkąta moczowego. Najczęściej choroba występuje u kobiet w wieku powyżej 40 lat.

Cystocele nie jest chorobą niezależną, ale wskazuje na odchylenie w prawidłowym anatomicznym położeniu pęcherza.

Przyczyny

Przyczyną cystocele jest rozciąganie mięśni miednicy i więzadeł utrzymujących pęcherz. Rozciąganie może być spowodowane następującymi przyczynami:

• Skomplikowany poród
• Operacja na narządach płciowych (jeśli musisz przeciąć warstwę mięśniową)
• Głębokie łzy w okolicy krocza (na przykład podczas porodu)
• Zwiększone ciśnienie w jamie brzusznej (towarzyszy niektórym chorobom pozagenerkowym, przewlekłym ciężkim zaparciom)
• Przepuklina, pominięcie narządów wewnętrznych
• Wrodzone niedorozwój mięśni miednicy
• Ciężki wysiłek fizyczny
• Związane z wiekiem zmiany w elastyczności mięśni dna miednicy

Czynnikiem przyczyniającym się do powstania cystocele jest wypadnięcie przedniej ściany pochwy.

Objawy cystocele

Choroba może przebiegać prawie bezobjawowo i towarzyszyć jej mogą wyraźne objawy kliniczne:

• Częste oddawanie moczu
• Pilna potrzeba oddania moczu
• Nietrzymanie moczu
• Ból pochwy
• Ciężar lub ciśnienie w jamie brzusznej
• Infekcje dróg moczowych
• Ból podczas stosunku
• Występ tkanki pęcherza pochwowego
• Krwawienie

Diagnostyka

Rozpoznanie cystocele opiera się na wynikach badania szczeliny w genitaliach, przedniej ścianie pochwy. Lekarz widzi wypukłość przedniej ściany pochwy, która zwiększa się wraz z napięciem w przedniej ścianie brzucha. W zaawansowanych przypadkach duże wypukłości mogą znajdować się poza szczeliną narządów płciowych. U starszych kobiet kamienie moczowe można znaleźć w jamie torbielowatej. Dodatkową metodą diagnostyczną jest cystogram wykonywany, gdy pacjent znajduje się w pozycji pionowej.

Rodzaje chorób

Istnieją 3 stopnie torbieli w zależności od topografii pęcherza:

• Cistocele 1 stopień. Najprostszy stopień przemieszczenia pęcherza. Z reguły nie powoduje to niedogodności i jest diagnozowana podczas badania ginekologicznego po wysiłku.
• Cistocele II stopień. Umiarkowany stopień Wykryto podczas kontroli bez napięcia przedniej ściany brzucha. Wykryto przednią ścianę pochwy, która nie wychodzi poza szczelinę narządów płciowych.
• Cistocele 3rd stopnia. Ciężki stopień. Występ ściany pochwy częściowo lub całkowicie przekracza granice szczeliny narządów płciowych i znajduje się nawet w stanie pełnego fizycznego odpoczynku.

Działania pacjenta

Kiedy pojawiają się takie objawy, jak ucisk i uczucie dyskomfortu w okolicy miednicy, co jest szczególnie widoczne po wysiłku, kaszlu, unoszeniu ciężarów i długotrwałym stanie na nogach, kobieta powinna skonsultować się z ginekologiem. Terminowe rozpoznanie i przejście zespołu środków terapeutycznych i profilaktycznych pomaga powstrzymać postęp choroby.

Leczenie Cystocele

Wybór terapii zależy w dużej mierze od stopnia torbielowatości. Spontaniczne wyleczenie jest niemożliwe.
Z łagodnym przebiegiem choroby można wyleczyć za pomocą specjalnych ćwiczeń wzmacniających mięśnie dna miednicy. Wykorzystywane są również dopochwowe dopochwowe (urządzenia do utrzymania pęcherza moczowego). Można przepisać terapię estrogenową. W szczególnie trudnych przypadkach wykonuje się zabieg chirurgiczny, w trakcie którego przywracane są anatomiczne proporcje ściany pęcherza i pochwy, a także koryguje się oddawanie moczu. Może być stosowany jako colours, mający na celu wzmocnienie dna pęcherza i jego szyi. Starsze kobiety powinny nosić pessaria.

Dzięki szybkiej prewencji i leczeniu rokowanie choroby jest pozytywne.

Komplikacje

Rozpoczęte przypadki choroby są skomplikowane przez infekcje nerek i ogólne zatrucia organizmu, które zagrażają życiu pacjenta.

Profilaktyka Cystocele

Przestrzeganie tych zaleceń pomaga zmniejszyć ryzyko torbielowatości:

Cystocele: co to jest, objawy i leczenie

Cystocele - przepuklina pęcherza moczowego, przepuklina w jamie pochwowej.

Choroba dotyka kobiety po 40 latach, najczęściej patologię stwierdza się u pacjentów w wieku 65-70 lat.

W 75% przypadków torbielom towarzyszy urethrocele - wypadanie cewki moczowej.

Rozwój cystoceli jest zawsze drugorzędny i występuje na tle utraty elastyczności mięśni, więzadeł i powięzi dna miednicy.

Objawy kliniczne patologii mogą być wyraźnie wyrażone i mogą być całkowicie nieobecne, zależą one od ciężkości zejścia pęcherza, przedniej ściany pochwy i cewki moczowej.

Objawy i oznaki cystocele

Kod cystocele ICD wynosi 10 N81.1.

Głównym objawem jest pominięcie przedniej ściany pochwy. Pacjent martwi się uczuciem obcego ciała w pochwie, dyskomfortem w okolicy krocza, z wyraźnym cystocelą, pojawiają się następujące dolegliwości:

• osłabienie strumienia moczu;
• trudności na początku oddawania moczu;
• potrzeba odpychania tkanki pochwy w celu uwolnienia zewnętrznego otworu cewki moczowej przed rozpoczęciem mikcji;
• strumień natryskowy;
• pilna (nieprzezwyciężona) potrzeba oddania moczu;
• dyskomfort podczas stosunku;
• nietrzymanie moczu.

Cistocele jest jedną z głównych przyczyn wysiłkowego nietrzymania moczu u kobiet.

Jeśli ściana pochwy pozostaje w ciągłym kontakcie z bielizną, możliwe jest podrażnienie tkanek, a pacjent skarży się na ból po oddaniu moczu, swędzenie, zaczerwienienie i pojawienie się wydzieliny, które świadczą o wiązaniu się z wtórną florą bakteryjną.

Stopnie cystocele

1 stopień; najbardziej korzystne, podczas kontroli, pominięcie pęcherza jest ustalane tylko podczas wysiłku.

2 stopnie; w stanie rozluźnienia wizualizuje się zejście przedniej ściany pochwy.

3 stopnie; ściana pochwy znajduje się poza pochwą.

Czynniki predysponujące do rozwoju cystoceli

Wszystko to, co może osłabić aparat mięśniowo-powięziowy, zapewniając wsparcie dla narządów miednicy, jest przyczyną pojawienia się cystoceli.

Należą do nich:

• otyłość;
• skomplikowana długotrwała praca;
• kilka ciąż w wywiadzie;
• duża waga noworodka;
• prace związane z podnoszeniem ciężarów;
• wiek (hipoestrogenizm);
• predyspozycje genetyczne;
• przewlekłe choroby układu oskrzelowo-płucnego z ciągłym, łzawiącym kaszlem;
• naruszenie motoryki jelitowej typu hipotonicznego i częste zaparcia;
• ciężkie sporty;
• żylaki miednicy;
• choroby układowe związane ze zmianami zwyrodnieniowymi w tkance łącznej.

Kobiety po usunięciu macicy (wytępienie) mają ryzyko rozwinięcia cystoceli w 20% przypadków. Prawdopodobieństwo rozwoju patologii po samodzielnej pracy jest 2 razy większe niż w przypadku cięcia cesarskiego.

Środki diagnostyczne

Rozpoznanie cystoceli zwykle nie przedstawia żadnych trudności, ponieważ diagnoza jest ustalana podczas badania na fotelu ginekologicznym.

Jeśli zachowany zostanie określony odcień mięśni, a przednia ściana pochwy nieznacznie się obniży - może nie być widocznego wysunięcia, aby ustalić diagnozę, kobieta jest proszona o kaszel lub napompowanie żołądka.

Diagnostyka instrumentalna

Badanie ultrasonograficzne pęcherza z kontrolą moczu, narządów miednicy.

Badania urodynamiczne (uroflowmetria).

Cystoskopię wykonuje się, gdy podejrzewa się współistniejącą patologię: guz pęcherza moczowego, zapalenie pęcherza moczowego, cystolitozę itp.

Diagnostyka laboratoryjna

Badanie laboratoryjne obejmuje następujące testy:

• OAK, OAM, aby wyeliminować proces zapalny;
• Test Nechiporenko;
• jeśli to konieczne (zidentyfikowane bakteriuria), hodowla moczu na flory i wrażliwość na lek.

Jak leczyć cystocele

Przed wyborem taktyki zarządzania ustala się stopień cystocele.

Z 1 - 2 stopniami operacji nie jest wymagana, jeśli nie ma objawów choroby, pogorszenie jakości życia, nawracające zapalenie pęcherza moczowego, itp.

Należy ograniczyć podnoszenie ciężaru do 3 kg, chronić przed przeziębieniem, jeść zrównoważoną dietę, przyjmować multiwitaminy i przestrzegać zasad higieny:

• noszenie bielizny wykonanej z naturalnych tkanin;
• stosowanie nieagresywnych hipoalergicznych detergentów;
• z nadmierną suchością błony śluzowej pochwy, regularnie leczyć siemienia lnianego, słonecznika, oliwy z oliwek;
• w przypadku nietrzymania moczu należy stosować klocki urologiczne, które są regularnie wymieniane.

Jest możliwe przeprowadzenie hormonalnej terapii zastępczej u pacjentów z potwierdzonym niedoborem estrogenu. Maści, kremy i czopki są używane przezwyciężyć, aby przywrócić elastyczność tkanek pochwy.

Dieta powinna zawierać wystarczającą ilość pokarmów bogatych w błonnik, normalizuje ruchliwość jelit u pacjentów ze skłonnością do zaparć.

Jeśli chodzi o gimnastykę wzmacniającą mięśnie miednicy, niektórzy eksperci nie uważają tego za skuteczny sposób na pozbycie się cystoceli, szczególnie na ostatnim etapie, i ostrzegają przed niewłaściwymi ćwiczeniami, które, przeciwnie, zwiększają ciśnienie wewnątrzotrzewnowe.

Jako środek pomocniczy ginekolog może zalecać noszenie pessara.

Dla odniesienia: pessary - to urządzenie podtrzymujące, które jest wkładane przez wypustkę i normalizuje anatomiczne położenie macicy i ścian pochwy, przyczynia się do prawidłowej pozycji cewki moczowej, pomaga utrzymać mocz.

Oczywiście, noszenie pessara nie może być nazwane radykalną miarą, szczególnie, że pacjenci w wieku często mają skutki uboczne, takie jak:

• proces zapalny w pochwie;
• swędzenie i pieczenie;
• reakcja alergiczna na materiał.

Ale są kobiety w wieku, które pozytywnie mówią o noszeniu pessara.

Wymiary urządzenia dobierane są indywidualnie.

Aby zmniejszyć skutki uboczne podczas noszenia pierścienia dopochwowego, zaleca się przeprowadzenie nawadniania pochwy przez odcedzenie ziół o właściwościach przeciwzapalnych:

W przypadku ciężkiego stanu zapalnego stosuje się gotowe roztwory antyseptyczne: chloroheksylinę, miramistynę, dioxidynę, metrogil i specjalne świece, na przykład heksikon.

Chirurgiczne leczenie torbieli (operacja)

Operacje w cystocele rozwiązują następujące zadania:

• poprawić jakość życia;
• wyeliminować nietrzymanie moczu;
• przywrócić normalną strukturę anatomiczną narządów miednicy;
• zapobiec możliwym powikłaniom.

Okres rekonwalescencji trwa około 6 tygodni, w tym okresie zaleca się powstrzymanie od kontaktów seksualnych.

Istnieje ogromna liczba modyfikacji chirurgicznego leczenia wypadania narządów miednicy.

Większość interwencji chirurgicznych w nowoczesnej chirurgii odbywa się za pośrednictwem dostępu przezpochwowego lub przezbrzusznego podczas operacji endoskopowych w cystocele. Metoda otwarta (nacięcie na przedniej ścianie jamy brzusznej) praktycznie nie jest stosowana, ponieważ uważa się ją za bardziej traumatyczną, a okres rehabilitacji i liczbę powikłań po operacji otwartej są dłuższe.

Do tworzyw sztucznych stosuje się różne materiały: własne tkaniny lub syntetyczne biopolimery.

Autoplastyka z własnymi tkankami nazywana jest przednią colpraffia i jest uważana za klasyczną interwencję chirurgiczną w przypadku wypadnięcia pochwy.

Falowanie rozciągniętej tkanki wykonuje się przez błyskanie i ciągnięcie aparatu więzadłowego macicy.

Efekt uboczny jest tymczasowy, ponieważ patologiczne zmiany w tkankach nadal postępują. Jeśli sytuacje, które zwiększają ciśnienie w jamie brzusznej, powtarzają się, prawdopodobieństwo nawrotu wynosi około 60%.

Operację tę można polecić młodym kobietom, z początkowymi stadiami cystocele, z zachowaną elastycznością tkanek i minimalnym wypadnięciem macicy.

Rekonstruktywne interwencje w odcinku przednim dna miednicy, wykonywany przezwycięŜnie za pomocą materiałów syntetycznych, jest innym rodzajem leczenia chirurgicznego torbielowatego.

Przez materiał syntetyczny rozumie się wszczepianie siatki o różnych rozmiarach, która ma funkcję wspierającą.

Obecnie technika tych interwencji jest dobrze rozwinięta, a powikłania są rzadkie.

Skuteczność tej operacji z 85% i powyżej.

Rozwiązanie problemu jest zalecane dla kobiet z 3 stopniami torbielowatości.

Autoplastyka z własnymi tkankami i zastosowanie syntetycznych materiałów w połączeniu są uważane za najskuteczniejszą interwencję chirurgiczną w przypadku wypadnięcia ścian pochwy.

Hybrydowa technika przedniej apikalnej rekonstrukcji dna miednicy jest nowoczesną i skuteczną operacją dla zaznaczonego cystocele.

Fizjoterapia

Fizjoterapia w leczeniu cystoceli pomaga tylko w pierwszych stadiach choroby.

Zastosuj różne metody mające na celu przywrócenie napięcia i elastyczności mięśni. Istnieją dobre recenzje z zastosowania laseroterapii dla cystocele.

Wskazania do efektów fizjoterapii wiązki laserowej są następujące:

• Osłabienie mięśni dna miednicy po trudnym porodzie z prawdopodobieństwem torbielowatości, rectocele.
• Zmiany w strukturze tkanek pochwy związane ze zmianami wieku z utratą elastyczności.
• Cystocele i rectocele niewielkiego stopnia.

Oprócz laseroterapii stosuje się elektromiostymulację.

Ze względu na to, jaki efekt osiąga się za pomocą laseroterapii

Podczas zabiegu dochodzi do zwiększenia przepływu krwi w okolicy narządów płciowych, stymuluje produkcję kolagenu - podstawa elastyczności tkanek, zwiększa napięcie mięśniowe i poprawia stan błony śluzowej pochwy, ponieważ laser ma również działanie przeciwzapalne.

Czas ekspozycji wynosi od 10 do 15 minut, przebieg 3-5 sesji, z przerwami od 4 do 6 tygodni.

Warunkiem wstępnym jest odmowa podnoszenia ciężarów i ciężkich sportów.

Przeciwwskazania do laseroterapii:

• starość;
• patologia przedrakowa i rak w historii;
• ciężka cukrzyca.
• ostre procesy zapalne;
• choroby zakaźne;
• opryszczka narządów płciowych;
• ciąża;
• wypadnięcie macicy.

Środki zapobiegawcze są zredukowane do poszanowania ich zdrowia, odmowy podnoszenia ciężarów, aktywnego stylu życia, uniknięcia nagłych zmian masy ciała.

Mishina Victoria, urolog, recenzent medyczny

3,811 łącznych wyświetleń, 2 wyświetlenia dzisiaj